Η συγχώρεση είναι δύσκολη για πολλούς ανθρώπους. Όλοι μας θέλουμε να συγχωρέσουμε αλλά για να φτάσουμε ως εκεί χρειαζόμαστε αρκετή δουλειά. Αν κάποιος δυσκολεύεται να αγαπήσει τον εαυτό του έχει οπωσδήποτε κολλήσει σε αυτόν τον τομέα.
Η συγχώρεση ανοίγει την καρδιά μας για να υποδεχτεί την αγάπη για τον εαυτό μας. Είναι πολλοί εκείνοι που κουβαλούν μέσα τους παράπονα για ατέλειωτα χρόνια. Νιώθουν ότι είναι δικαιολογημένη η ύπαρξη τους, επειδή οι άλλοι τους έκαναν κάτι. Εγώ λέω ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι εγκλωβισμένοι στη φυλακή της «έχω δίκιο» μνησικακίας. Μπορεί να έχουν δίκιο Ναι! Αλλά έτσι δε θα γίνουν ποτέ ευτυχισμένοι. Καλά καταλάβατε, αναφέρομαι σε εκείνες τις φορές που ακούς αυτό το κλασσικό «μα δεν ξέρεις τι μου έκαναν! Είναι ασυγχώρητο!».
Με το να μη θέλεις να συγχωρήσεις, κάνεις κάτι τρομερό στον εαυτό σου. Όταν νιώθεις μέσα σου την πικρία, είναι σα να καταπίνεις δηλητήριο, γουλιά γουλιά. Μέρα με τη μέρα αυτό συσσωρεύεται μέσα σου και σου κάνει κακό. Όχι μόνο σε σένα αλλά και στη συμπεριφορά σου στους άλλους. Γιατί αν δεν αγαπήσεις εσένα και τα λάθη σου, πώς θα αγαπήσεις τον οποιονδήποτε; Ουσιαστικά αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι χωρίς την συγχώρεση είναι αδύνατο να είσαι υγιής και ελεύθερος και έτσι θα είσαι πάντα δεμένος με το παρελθόν ανήμπορος να προχωρήσεις μπροστά. Ό, τι και αν έγινε έχει τελειώσει!
Ναι, είναι αλήθεια ότι δεν σου φέρθηκαν καλά. Έχει τελειώσει όμως! Κατάλαβε ότι με το να συγχωρείς κάποιον δεν δε σημαίνει ότι τον δικαιώνεις γι αυτό που σου έκανε. Ένα από τα μεγαλύτερα πνευματικά μαθήματα είναι να εμπεδώσουμε πως ο καθένας κάνει το καλύτερο που μπορεί κάθε στιγμή, ανάλογα με την κατανόηση και την γνώση που έχει. Είναι εύκολο να δεις πως όποιος κακομεταχειρίζεται κάποιον, το έχει υποστεί πρώτος.
Η συγχώρεση είναι πράξη ελευθερίας και αυτοσεβασμού, όμως χρειάζεται πρώτα να ρίξουμε μια ζεστή ματιά μέσα στον εαυτό μας. Όταν η καρδιά μας σπάει δεν χάνει την αγάπη της, αντιθέτως μας αποδεικνύει ότι την νιώσαμε. Η αγάπη μας είναι πάντα μέσα μας και περιμένει να ξεπεράσουμε τον φόβο μας και να αναζητήσουμε την ελευθέρια μας… συγχωρώντας!
Επιμέλεια: Έλενα Μποκή
Με το να μη θέλεις να συγχωρήσεις, κάνεις κάτι τρομερό στον εαυτό σου. Όταν νιώθεις μέσα σου την πικρία, είναι σα να καταπίνεις δηλητήριο, γουλιά γουλιά. Μέρα με τη μέρα αυτό συσσωρεύεται μέσα σου και σου κάνει κακό. Όχι μόνο σε σένα αλλά και στη συμπεριφορά σου στους άλλους. Γιατί αν δεν αγαπήσεις εσένα και τα λάθη σου, πώς θα αγαπήσεις τον οποιονδήποτε; Ουσιαστικά αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι χωρίς την συγχώρεση είναι αδύνατο να είσαι υγιής και ελεύθερος και έτσι θα είσαι πάντα δεμένος με το παρελθόν ανήμπορος να προχωρήσεις μπροστά. Ό, τι και αν έγινε έχει τελειώσει!
Ναι, είναι αλήθεια ότι δεν σου φέρθηκαν καλά. Έχει τελειώσει όμως! Κατάλαβε ότι με το να συγχωρείς κάποιον δεν δε σημαίνει ότι τον δικαιώνεις γι αυτό που σου έκανε. Ένα από τα μεγαλύτερα πνευματικά μαθήματα είναι να εμπεδώσουμε πως ο καθένας κάνει το καλύτερο που μπορεί κάθε στιγμή, ανάλογα με την κατανόηση και την γνώση που έχει. Είναι εύκολο να δεις πως όποιος κακομεταχειρίζεται κάποιον, το έχει υποστεί πρώτος.
Η συγχώρεση είναι πράξη ελευθερίας και αυτοσεβασμού, όμως χρειάζεται πρώτα να ρίξουμε μια ζεστή ματιά μέσα στον εαυτό μας. Όταν η καρδιά μας σπάει δεν χάνει την αγάπη της, αντιθέτως μας αποδεικνύει ότι την νιώσαμε. Η αγάπη μας είναι πάντα μέσα μας και περιμένει να ξεπεράσουμε τον φόβο μας και να αναζητήσουμε την ελευθέρια μας… συγχωρώντας!
Επιμέλεια: Έλενα Μποκή
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Comment...